Een mooi vertrekpunt voor de gezamenlijke training van acht- en negenjarige voetballertjes van SV DONK 10-1 , samen met hun leeftijdsgenoten van Rugby Football Club Gouda.
Artikel geschreven door: Ad van den Herik
Een experiment, een proef. Zo noemen de initiatiefnemers de gezamenlijke training van de voetballertjes van JO10-1 van DONK, samen met de even oude benjamins van RFC Gouda. ,,Zelf heb ik veel contact met bewegingswetenschappers en die zeggen allemaal dat je er voor moet zorgen dat je kinderen allround fysieke vaardigheden bijbrengt’’, beklemtoont Chris Reebeen. De Gouwenaar deed zelf 25 jaar aan thaiboksen, maar belandde door zijn zoontje in de voetballerij. De jeugdcoördinator van DONK (voor acht-, negen en tienjarigen), en tevens trainer van JO10-1, denkt dat voetballers veel kunnen opsteken van rugbyers, zeker als het aankomt op respect, incasseringsvermogen en discipline. ,,Maar wat voorop staat dat is dat de kinderen van elkaars sportleren en er plezier aan beleven.’’
Reebeen vond in Nick Barker, lid van de technische commissie van RFC Gouda, direct een enthousiaste medestander. Toen de geboren Engelsman 25 jaar geleden neerstreek in Nederland keek hij op van de ietwat eenzijdige sportbenadering. ,,Kinderen moeten meerdere sporten doen. Ik ben er niet zo voor dat kinderen zich al jong specialiseren.’’ Aan de andere kant van de Noordzee lag het accent op een veelzijdige sportbeoefening, haalt Barker aan. ,,We hadden schoolteams en die speelden allemaal verschillende sporten: voetbal, rugby, cricket, atletiek.’’
Barker denkt dat zijn rugbyspelers nog wel wat van de jonge Donkianen kunnen oppikken als het gaat om het trappen van de bal. Andersom ziet hij voor zich dat voetballers wat opsteken van de manier waarop rugbyers een tackle uitvoeren. Daar is de 8-jarige Mohamed het volledig mee eens. De aanvallende middenvelder van JO10-1 van DONK stort met zijn hele lichaam vol overgave op de tacklebag, een oefenzak voor rugbyers. ,,Daar moet je met je schouder op tackelen. Bij het voetballen tackel ik op de bal.’’ Mo vindt het leuk en zegt dat hij nog wel een keer zo’n training wil meemaken. Een stukje verderop staat de even oude Luca. Volgens de jonge rugbyer heeft de voetbalsport voor hem niet zoveel geheimen. ,,Ik voetbal altijd op het schoolplein’’, Hij overdrijft niet, want bij het trainingsonderdeel waarbij de snelheid van de trap wordt gemeten, knalt hij de ronde bal met een vaart van 49 kilometer per uur tegen de afrastering. Voor de voetballertjes van DONK heeft de jonge rugbyer overigens nog wel een boodschap. ,,Ze moeten niet zo snel op de grond gaan liggen’’, grijnst Luca zijn bitje bloot.
Reebeen en Barker lieten zelfs een rood-witte vlag ontwerpen met daarop het stadswapen van Gouda ende logo’s van beide verenigingen én ook de Latijnse term Per Aspera Ad Astra. Vrij vertaald: door de doornen naar de sterren. ,,We hebben wel wat met die spreuk’’, verklaart Reebeen onomwonden. ,,Soms zit het tegen, maar als je blijft strijden kom je er wel,’’ zo legt hij de link met de opdruk van de vlag. Gaat dit initiatief nog een vervolg krijgen, eventueel met andere leeftijdsgroepen of zelfs andere takken van sport? ,,Dat weten we nog niet. In principe is het een eenmalig event’’, laat Reebeen weten, maar een kijkje in de keuken van de vechtsport sluit hij voor de toekomst niet uit.